Transitievergoeding...daar mag je op rekenen, of toch niet?

Anne werkte al best lang bij haar werkgever. Het bedrijf was gevestigd in Eindhoven. Het ging altijd goed. Haar functioneren was goed, de sfeer was goed, nooit problemen. 

Toen ging het bedrijf fuseren met een ander bedrijf in het noorden van het land. De vestiging waar Anne werkte ging dicht. Anne mocht mee, maar had in Eindhoven haar gezin en haar leven. Verhuizen was geen optie. 

Er kwam een sociaal plan en Anne en haar collega's werden allemaal geholpen met het zoeken naar ander werk. Maar de tijd zat haar niet mee en het lukte haar niet om een andere werkgever te vinden. Het sociaal plan liep af, de sluiting van de vestiging werd in gang gezet en Anne kreeg een vaststellingsovereenkomst aangeboden. 

"Goh" zei Anne "Ik had mijn handtekening eigenlijk al gezet. Het is dat mijn vriendin aandrong om contact met jou op te nemen."

Anne wendde zich via een kennis tot COVEON. Met haar liep ik de vaststellingsovereenkomst na. De werkgever had een advocaat in handen genomen om er zeker van te zijn dat alles netjes zou worden geregeld. De werkgever wilde Anne bieden waar ze recht op had.

Ik berekende aan de hand van de loongegevens en de arbeidsovereenkomst de transitievergoeding na die de advocaat in de vaststellingsovereenkomst had opgenomen. 

"Nog een keer berekenen" zei ik tegen mijzelf. Tussen de uitkomst van mijn berekening van de transitievergoeding en het bedrag dat in de vaststellingsovereenkomst stond, zal een gat van € 22.000 bruto. 

Bleek dat de advocaat een rekenfout had gemaakt. Na controle werd het bedrag aan transitievergoeding in de vaststellingsovereenkomst gewijzigd en kreeg Anne echt waar ze recht op had. "Goh" zie Anne. Ik had mijn handtekening eigenlijk al gezet. Het is dat mijn vriendin aandrong om contact met jou op te nemen. 
Zo zie je maar...€ 22.000 bruto. Dat is toch al gauw € 14.000 netto. 

Het ontslag is verder netjes afgewikkeld. COVEON begeleidde Anne ook door de WW aanvraag en heeft ook de WW uitkering nagerekend. Die klopte. Inmiddels heeft Anne een andere leuke baan gevonden. Ze hield dat niet meer voor mogelijk. "Wie zit er nu op mij te wachten?". Er is altijd een werkgever die wacht tot jij solliciteert. Heus.